خشم حالت برانگیختگی و هیجان شدید در هنگام روبه رو شدن با محرک های نامناسب محیطی، مانند واکنش شخص نسبت به رفتار ناشایست دیگران بوده و احساسی است که همه ما به نوعی آن را تجربه می کنیم. خشم هم مانند سایر احساسات نشانه سلامت و تندرستی و عواطف انسانی می باشد، اما هنگامی که از کنترل خارج شود، می تواند به یک حس مخرب و ویرانگر تبدیل شده و سلامت شما را به خطر بیندازد.همه ما ناگزیر در زندگیمان با موقعیت هایی رو به رو شویم که باعث خشمگین شدن ما می شود زیرا خشم بخشی از زندگی ماست. عصبانیت از یکسو واکنشی طبیعی است و از سوی دیگر می تواند در روابط اجتماعی اختلال ایجاد کرده و مانع دستیابی ما به اهدافمان شود و در واقع این خشم است که باعث احساس تحریک پذیری، خصومت، عصبانیت، افسردگی، ناراحتی، احساس شرمندگی و گناه، استرس، درماندگی، تنهایی وانزوا و گاهی احساس آرامش، رضایت می شود. به عنوان مثال ممکن است شما از شخص خاصی رنجیده باشید و رفتار وی باعث عصبانیت شما شده باشد و یا ترافیک و شلوغی شهر باعث خشم شما شده باشد. فکر کردن و نگرانی در مورد مسائل و مشکلات روزمره، به یادآوردن وقایعی که قبلا باعث خشم و ناراحتی شما شده اند همه و همه از عواملی هستند که می توانند خشم شما را برانگیزند. حال چگونه می توان با این حس درونی که ممکن است اثرات جبران ناپذیری داشته باشدکنار آمد؟

در واقع سه روش مهم برای برطرف کردن منطقی خشم وجود دارد:

?) ابراز کردن

?) سرکوب کردن

?) آرام کردن.

ابراز کردن خشم به این معناست که در بیان خشم خود جسور و منطقی باشید نه پرخاشگر، این روش منطقی ترین راهکار برای ابراز خشم است. انسان ها باید در عین ارزش قائل شدن برای خود و دیگران یاد بگیرند که چگونه خود را تبرئه نمایند به گونه ای که به دیگران آسیب نرسانند. سرکوب کردن خشم راه حل دیگری است برای مهار عصبانیت، که مزایا و معایب خود را داراست. برای سرکوب خشم باید هنگام بروز آن ذهن خود را به مسائل مثبت زندگیتان منحرف کنید. اما پیامد آن این است که اگر عصبانیت خود را ابراز نکنید، خشم فرو خورده در درون شما باقی می ماند و این خشم درونی می تواند باعث افسردگی شما شده و شما را نسبت به همه چیز بدبین کند و گاهی باعث می شود شما با دیگران رفتاری پر از کینه و خصمانه داشته باشید.

سومین راهکار فرو نشاندن خشم آرام کردن آن است. در این حالت با جملات و واژه های تسکین دهنده خود را آرام کنید. کنترل خشم این امتیاز را دارد که احساسات ناشی از خشم کاهش می یابدبنابر این ما باید بیاموزیم که چگونه واکنش های خود را کنترل کنیم. مثلا می توانیم پیش از اینکه با وضع خشم برانگیزی مواجه شویم با خود بگوییم: این حتما مرا عصبانی خواهد کرد، ولی می دانم با آن چه کنم ، موضوع را زیاد بزرگش نکن، این موقعیت ها آسان نیست اما به هر حال بخشی از زندگی است، حق دارم که ناراحت شوم، ولی نباید از هدفم دور شوم و ... هنگام خشم و عصبانیت اول این واقعیت را بپذیریم که خشمگین هستیم، دوم تصمیم بگیریم که چه کاری می توانیم درباره آن انجام دهیم.

گاهی ممکن است به این نتیجه برسیم که نشان دادن واکنش پرخاشگرانه بیشتر به نفعمان است. در مواقع دیگر ممکن است پاسخ انفعالی و بدون جرات را انتخاب کنیم. چیزی که درک آن در اینجا مهم است، این است که باید بدانیم حق انتخاب و مسوولیت یک شیوه پاسخ دهی مناسب هنگام عصبانیت، با ماست. نباید به بهانه عصبانیت دست به اعمال پرخاشگرانه بزنیم. این خشم نیست که موجب می شود به شیوه های خاص عمل کنیم، بلکه این ما هستیم که عصبی می شویم و تصمیم می گیریم که یا به شیوه اجتماعی پسند و قابل قبول و یا به شیوه غیراجتماعی و غیرقابل قبول واکنش نشان دهیم. برای اینکه بتوانید عصبانیت خود را کنترل کنید بهتر است از روش آرامش دادن به خود استفاده کنید.

بدین معنی که در آن زمان از ? تا ?? بشمارید. این امر به شما این فرصت می دهد که به مناسب ترین روش عمل کنید. همچنین از مواجهه با فردی که از دست او عصبانی هستید دور شوید و در مقابل او قرار نگیرید و سعی کنید حواس خود را به چیز دیگری معطوف کنید به عنوان مثال مطالعه کنید یا تلویزیون تماشا کنید. حتی بهتر است گاهی به این موضوع فکر کنید که ممکن است فرد مقابل شده به سبب علتی دچار فشار عصبی شده باشد پس سعی کنید او را درک کنید و با او گفت و گو کنید زیرا با این کار می توانید از نظریات طرف مقابلتان در آن موقعیت نیز آگاه شوید و حتی شاید مدتی بعد وی از شما عذر خواهی کند و در واقع شما با این کار ارزش خود را بالا برده اید.

گاهی بهتر است در هنگام عصبانیت موقعیت پیش آمده را بپذیرید زیرا در زندگی برخی چیزها را نمی توان تغییر داد و فقط با عصبانیتمان استرس شدیدی به خود وارد کرده و سلامت قلبمان را هم به خطر می اندازیم. و در آخر باید گفت که زندگی همیشه منصفانه نیست و تا وقتی که نپذیریم جهان بی عیب و نقص نیست، نسبت به همه چیز و همه کس خشمگین می شویم. اینکه خشمگین بشویم یا نشویم می تواند یک تصمیم باشد که می توانیم آن را آگاهانه یا ناآگاهانه یاد بگیریم. پس تصمیم نهایی با خود شماست.