پانداها، خرگوشها، همسترها و عقابها از دسته جانورانی هستند که نسبت به فرزندان کوچک خود بدرفتاری می‌کنند، آنها را در دوران نوزادی رها کرده و یا حتی آنها را می‌خورند.

به گزارش خبرگزاری مهر، پیوند میان مادر و فرزند در سرتاسر جهان پیوندی مثال زدنی است اما در همین جهان مادرانی وجود دارند که هیچ شباهتی به مادران دل نازک و مهربان ندارند، البته در جهان حیوانات و حشرات.

سوسک گورکن: این حشره یکی از بدترین مادرهای جهان است زیرا فرزندان خود را در بازی مرگباری می‌خورد لارو این سوسک درون جسد موش مرده‌ای قرار می‌گیرند که توسط مادر و پدر درون حفره‌ای دفن شده است، سوسک مادر غذای فرزندان خود را با خوردن لاشه موش تامین می‌کند و در نتیجه به صورت ناخودآگاه لاروهای خود را می‌خورد.



تعداد لارو این سوسکها معمولا بیشتر از اندازه‌ای است که تمامی آنها بتوانند درون بدن موش جا بگیرند از این رو شانس بقای برخی از این لاروها افزایش پیدا خواهد کرد.

پاندا: بر خلاف تصور همگان، پانداهای مهربان مادرهای بسیار بدی هستند زیرا در زمانهایی که دو فرزند به دنیا می‌آورند، یکی از آنها را به حال خود رها می‌کنند. این جاندار در میان انسانها وجهه‌ای زیبا و خوب دارد اما در اصل یکی از بد ترین مادرهای دنیا است زیرا دومین فرزند خود را که در زمان تولد بسیار کوچک است، به حال خود رها کرده و تنها می‌گذارد.

با این همه پانداها به فرزندی که وظیفه بزرگ کردن او را به عهده گرفته‌اند توجه بسیاری می‌کنند و از این رو محققان باور دارند پانداها واقعا توانایی رسیدگی به دو فرزند را نداشته و باور دارند یک توله پاندای سر حال و قوی بهتر از دو توله پاندای ضعیف و بیمار است از این رو از همان ابتدا یکی از فرزندان خود را نادیده می‌گیرند.

همسترها: یکی دیگر از مادرهای هم نوع خوار یا فرزند خوار جهان همسترها هستند. این جاندار برخلاف ظاهر لطیف و دوست داشتنی که دارد، قاتلی سنگدل است که معمولا فرزندان خود را می‌خورند. همسترها نیز برای اطمینان از اینکه چند عدد از فرزندانشان زنده و سالم باقی می‌مانند، چند نوزاد اضافی به دنیا می‌آورند تا حتی در صورت کم بودن غذا نیز بتوانند از رشد و نمو چند فرزند خود اطمینان حاصل کنند.
عقاب سیاه: این پرنده مادر بسیار بدی است زیرا دست از نزاع و جنگ با هم نژادان خود بر نمی‌دارد و برای جدا کردن فرزندان خود در نزاعی مرگبار هیچ اقدامی نمی‌کند. به گفته محققان این پرنده‌ها معمولا درگیر نزاعهایی خشن می‌شوند و عقابهای پدر و مادر در زمان درگیری جوجه‌های بزرگتر و کوچکتر، زمانی که جوجه‌های بزرگتر کوچکترها را می‌کشند، تنها در گوشه‌ای نشسته و نگاه می‌کنند.


در واقع این پدیده یک قرارداد همکاری بی رحمانه میان جوجه‌های مسن تر و مادر بوده و می‌توان آن را فرزند کشی نیز نامید عقابهای مادر از این رو تا این حد خونسرد به کشته شدن جوجه‌های کوچکتر خود چشم می‌دوزند تا بتوانند از بقای جوجه‌های بزرگتر و تامین بودن منابع غذایی آنها اطمینان حاصل کنند.

مرغابی شانه به سر: این پرنده‌ها هم در دسته مادرهای بد قرار دارند زیرا جوجه‌هایی که دیرتر سر از تخم در می‌آورند را به حال خود رها می‌کنند. این مرغابی‌ها لانه‌های شناوری می‌سازند و درون این لانه از دو تخم مراقبت می‌کنند تا زمانی که یکی از جوجه‌ها سر از تخم در بیاورند.

اما درست زمانی که اولین جوجه سر از تخم در می‌آورد، مرغابی مادر به همراه جوجه اول لانه را ترک کرده و پرواز می‌کنند، در حالی که جوجه دوم در میان طبیعت وحشی به حال خود رها می‌شود. زیرا این پرنده‌ها هم ترجیح می‌دهند یک جوجه سالم و قوی را پرورش دهند.

سوسمار دم بلند: به طور کلی یافتن مادر نمونه در میان خزنده‌ها کار بسیار دشواری است، اما این سوسمار یکی از برترین مادرهای بد در جهان خزنده‌ها است. اگر این سوسمار در منطقه‌ای تخم گذاری کند که اطراف آن توسط شکارچیان مختلف احاطه شده باشد، پیش از اینکه فرزندانش سر از تخم دربیاورند همه آنها را می‌خورند. بهانه این خزنده برای خوردن فرزندانش نجات آنها از شکار شدن است تا از سویی دیگر بتواند برای تخم گذاری بعدی خود را قوی تر کند.


خرگوش: خرگوشهای مادر از این نظر مادران بدی هستند که بلافاصله پس از تولد فرزندانشان آنها را رها کرده و پس از آن برای 25 روز اول روزانه دو دقیقه برای غذا دادن به فرزندانشان به لانه بازمی
گردند. پس از این مدت خرگوشهای کوچک باید بتوانند غذای خود را تامین کنند.

با این همه توجیه پذیرترین بهانه مادرانه برای بد رفتاری با فرزندان به خرگوشها اختصاص دارد، زیرا گوشت این جانداران بسیار خوش طعم است و خرگوشهای مادر برای دور نگه داشتن شکارچیان از لانه، آنجا را ترک می‌کنند تا راز مخفیگاه فرزندانشان حفظ شود.